Potrafimy Zwyciężać – Byliśmy w Brzozie -

Z okazji 105 rocznicy bitwy o Brzozę lokalna społeczność zorganizowała uroczystości przed pomnikiem Powstańców Wielkopolskich.

Wyprawy do podbydgoskiej Brzozy to już nasza tradycja. Tak więc również i tym razem nie mogło nas tam zabraknąć. Niestety w znacznie okrojonym gronie z uwagi na niezbyt terminarz uroczystości.

Uroczystości rozpoczęły się od odśpiewania Hymnu Państwowego, i ty już nasi dali znać o sobie, gdyż organizator przewidział “skróconą” wersję tej pieśni. Nie bylibyśmy sobą, gdybyśmy nie pociągnęli zebranych do kolejnych dwóch zwrotek.

Następnie miały miejsce okolicznościowe wystąpienia, podczas których można było usłyszeć o historii bitwy o Brzozę, która miała miejsce z 20 na 21 stycznia 1919 roku, oraz o trudzie odbudowy Pomnika zburzonego w 1940 roku przez Niemców. Uroczyste odsłonięcie nowego pomnika miało miejsce 2012 roku.

Kolejnym punktem programu było złożenie kwiatów i zapalenie zniczy pod pomnikiem poświęconym poległym Powstańcom Wielkopolskim.

Następnie zebrani odśpiewali patriotyczną pieśń, ROTĘ, co może smutne tylko 2 zwrotki…

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród!
Nie damy pogrześć mowy.
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy.
Nie damy, by nas zgnębił wróg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

dlaczego nie nie usłyszeliśmy pozostałych dwóch zwrotek? Czasu było dość, warunki pogodowe też znośne jak na tą porę roku… może poprawność polityczna wzięła górę, wszak dzisiaj Niemcy to nasi “przyjaciele”.

Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz
Ni dzieci nam germanił,
Orężny stanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziemy, gdy zabrzmi złoty róg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Nie damy miana Polski zgnieść
Nie pójdziem żywo w trumnę
Na Polski imię, na jej cześć
Podnosi czoła dumne.
Odzyska ziemi dziadów wnuk!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Na tym zakończyły się uroczystości przy Pomniku, kolejnym punktem programu był przemarsz do sali gimnastycznej na poczęstunek.

CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATERSKIM POWSTAŃCOM WIELKOPOLSKIM !!!

BP.

POWSTANIE WIELKOPOLSKIE

Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 roku stanowi jedną z najbardziej chlubnych kart w historii gminy Nowa Wieś Wielka. 11 listopada 1918 roku wraz z zakończeniem I wojny światowej społeczeństwo polskie rozpoczęło proces budowy własnego, niepodległego państwa. Tereny zaboru pruskiego, w którym znajdowała się Nowa Wieś Wielka, mimo oczywistej klęski Niemiec, pozostawały ciągle pod ich władzą. O losie tych ziem miała dopiero w przyszłości przesądzić konferencja pokojowa.

26 grudnia 1918 r. do Poznania przybył gorąco witany Ignacy Jan Paderewski. Wielka manifestacja uczuć narodowych przekształciła się w zbrojne powstanie. W nocy z 10 na 11 stycznia 1919 r. po zajęciu bez walki przez wojska powstańcze Nowej Wsi Wielkiej nastąpiły przygotowania do dalszego ataku na Chmielniki i Brzozę. Kilkudniowy spokój w tym rejonie Niemcy wykorzystali na przygotowanie kontrofensywy. Aby uprzedzić akcje niemieckie, powstańcy przystąpili do działań zaczepnych w kierunku Brzozy. Nieprzyjaciel w miejscowości dysponował dużymi siłami, z pociągiem pancernym na czele. Szczególnie zaciekła wymiana ognia toczyła się o dworzec kolejowy. Ostatecznie powstańcy zdołali gwałtownymi natarciami przechylić zwycięstwo na swoją stronę, wyrzucając Niemców z Brzozy. Pojawienie się niemieckiego pociągu pancernego odmieniło sytuację i powstańcy wycofali się w kierunku Nowej Wsi Wielkiej, gdzie 30 stycznia doszło do krwawych walk. Okolice zamieszkiwali koloniści niemieccy, co było sprzyjającą okolicznością dla napierających oddziałów nieprzyjaciela, które opanowały miejscowość. W komunikacie niemieckim zajęcie Nowej Wsi Wielkiej potraktowano jako odzyskanie połowy drogi z Bydgoszczy do Inowrocławia, a stałe ataki Niemców oraz dobra obserwacja z wieży kościelnej w Nowej Wsi Wielkiej zmuszały Polaków do czujności.

W dniu 19 lutego 1919 r. nastąpiło na wszystkich frontach zawieszenie broni, jednak sytuacja, w której naprzeciwko siebie stały dwie uzbrojone wrogie armie z niechęcią przyjmujące rozejm, stwarzała warunki do częstych prowokacji i walk. Na całkowite wyzwolenie tej części Wielkopolski, Kujaw i Pomorza trzeba było czekać aż do 20 stycznia 1920 r., czyli do realizacji postanowień Traktatu Wersalskiego. Mimo że walka o Brzozę i Nową Wieś Wielką zakończyła się polskim niepowodzeniem, to jednak krew poległych i rannych towarzyszy broni nie poszła na marne. Po Powstaniu Wielkopolskim wspomniane wyżej miejscowości znalazły się w granicach wolnej i niepodległej Polski.

POMNIK UPAMIĘTNIAJĄCY POLEGŁYCH POWSTAŃCÓW WIELKOPOLSKCH

Ku czci poległych wdzięczne miejscowe społeczeństwo wystawiło powstańcom pomniki i tablice pamiątkowe. Pomnik upamiętniający poległych w Brzozie Powstańców Wielkopolskich wzniesiony został przez wdzięcznych mieszkańców z inicjatywy hrabiny Marii Skórzewskiej w 1923 r. Monument zniszczono na rozkaz niemieckich okupantów w 1940 r. W 2011 r. pomnik został odbudowany przez władze samorządowe gminy (budżet gminy 2010/2011), przy współudziale środków unijnych z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007/2013.

tekst pochodzi ze strony internetowej Urzędu Gminy Nowa Wieś Wielka