“Władysław Łukasiuk zginął zupełnie nieoczekiwanie 27 czerwca 1949 r. na kolonii wsi Czaje Wólka, w przeddzień połączenia się z “Huzarem” w celu ponownego wyjścia w pole. Kapitan “Młot”, nieuchwytny dla komunistów bohater Podlasia, za którego głowę bezpieka wyznaczyła 100 tys. złotych nagrody i przeciwko któremu “nastawiono” setki agentów i informatorów, zginął nie w walce, lecz z ręki jednego ze swych podkomendnych [Czesława Dybowskiego “Rejtana”]. Do dziś mamy problem z oceną opisanego powyżej zdarzenia. Na obecnym etapie badań musimy jednak poprzestać na przyjęciu tezy, że do tragedii zakończonej śmiercią “Młota” doszło w wyniku nieporozumienia, które możemy sobie wytłumaczyć jedynie skrajnym wyczerpaniem psychicznym “ostatnich leśnych”. Zachował się protokół z obdukcji zwłok dokonanej w PUBP w Bielsku Podlaskim. Wynika z niego, że Władysław Łukasiuk został zabity dwoma strzałami z broni krótkiej. Jeden postrzał otrzymał w klatkę piersiową, drugi – w głowę. Pierwszy strzał spowodował wylew wewnętrzny, drugi – uszkodzenie mózgu. Śmierć musiała nastąpić bardzo szybko. Co funkcjonariusze UB zrobili z ciałem “Młota” – nie wiadomo. Miejsce ostatniego spoczynku najsłynniejszego partyzanta Podlasia do dziś pozostaje nieznane, nie wiemy, gdzie ubecy je zakopali.”
“Są ludzie, o których nie wahamy się powiedzieć, że stanowią “sól ziemi”, że są najlepszymi z najlepszych. Gdy mówimy o takich postaciach – związanych z partyzantką i z okresem walki o niepodległość, często mamy na myśli ludzi dzielnych. Jednak tak naprawdę ich wielkość wyznacza nie tylko odwaga osobista i poświęcenie, ale przede wszystkim – postawa służby i ofiarności wobec własnego państwa i Narodu. Takim człowiekiem, o którym jako historycy śmiało możemy powiedzieć, że był “solą ziemi podlaskiej”, jest Władysław Łukasiuk pseudonim “Młot”, którego imię przez lata wspominane było z szacunkiem przez mieszkańców Podlasia po obu stronach Bugu. Był symbolem oporu przeciw narzuconej Polakom obcej, komunistycznej władzy.”
Dr Tomasz Łabuszewski, Kazimierz Krajewski (pracownicy Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Warszawie).
Opis naszej wędrówki śladami Kapitana Władysława Łukasiuka ps. “MŁOT” można przeczytać tu:
Cześć i Chwała Bohaterowi
BP.