Materiał udostępniony za zgodą Autora Moje Dni z Żołnierzami Wyklętymi. Dziękujemy!
a
Dzień DCCXLVII (747): Kpt. Witold Starczewski „Wiktor” , “Wiktor-Pobóg”
a
Nasz Bohater urodził się 26.09.1918 roku w Toruniu. Był synem Antoniego i Apolonii z domu Dreszer. Ojciec był rzemieślnikiem. Witold ukończył szkołę ekonomiczno-handlową w Toruniu.
Od września 1938 roku do lipca 1939 odbył służbę wojskową w Dyw. Kursie Podchorążych 4 DP w Brodnicy i został mianowany ppor. rezerwy.
Brał udział w kampanii wrześniowej w bitwie nad Bzurą. Jesienią 1939 wrócił do Torunia, lecz wkrótce rodzina Starczewskich została wysiedlona do Płońska. Stamtąd Witold wraz młodszym bratem Stefanem przedostali się do Warszawy.
Tam, za namową byłego dowódcy z jednostki w Brodnicy mjr. Zygmunta Raliszki, wstąpił do organizacji “Miecz i Pług”, a następnie został oficerem Narodowych Sił Zbrojnych. Z ramienia NSZ był łącznikiem z Tajną Organizacją Wojskową „Gryf Pomorski” i współpracował z jednym z jej przywódców ks. Józefem Wryczą. Od marca 1944 był w Brygadzie Dyspozycyjno-Zmotoryzowanej NSZ “Koło”. Został oficerem operacyjnym. Także w czasie okupacji został awansowany na stopień kapitana. “Wiktor” razem z Brygadą uczestniczył w powstaniu warszawskim na Starym Mieście. Był tu oficerem sztabu. Następnie na rozkaz dowództwa zorganizował oddział – samodzielny batalion 76 pp, który operował w rejonie opoczyńskim, kieleckim i doszedł aż w okolice Inowrocławia. Po wkroczeniu sowietów oddział został rozwiązany.
Wiosną 1945 roku wrócił do Torunia i po utworzeniu Uniwersytetu Mikołaja Kopernika skończył rok prawa. Jednak nadal utrzymywał kontakty konspiracyjne, zostając do dyspozycji ROAK. Na rozkaz tej organizacji wyjechał do Kamienicy w powiecie jeleniogórskim i tam pracował w Gminnej spółdzielni “Samopomoc Chłopska”. W czasie amnestii w 1947 roku ujawnił się 9 kwietnia.
W 1949 roku ożenił się w Toruniu z Bogumiłą Kamper. Miał z nią syna i córkę.
W listopadzie 1951 roku nawiązał kontakt z emisariuszem Rządu Londyńskiego, pracującym dla działającej w Berlinie Rady Politycznej, Andrzejem Dalkowskim i przy współpracy Zygmunta Lewickiego, Czesława Krawczyńskiego i Stanisławy Łamek, zaczął zbierać informacje dla tej Rady.
10.08.1952 roku został aresztowany. Postawiono mu zarzut:
“współpraca z emisariuszem emigracyjnej Rady Politycznej, zorganizowanie siatki wywiadowczej mającej działać na rzecz Rady, nielegalne przechowywanie broni.”
Funkcjonariuszami UB i prokuratorami byli: Bachurski Zdzisław (WUBP Bydgoszcz), Goździkowski Stanisław (PUBP Toruń), Kacprzak Jerzy (MBP Warszawa), Leszkiewicz Grzegorz (WUBP Bydgoszcz), Linke Marian (WUBP Bydgoszcz), Miłoszewski Jerzy (WUBP Bydgoszcz), Napota Kazimierz (WPR Bydgoszcz), Miklas (Niklas) Leon (MBP Warszawa), Rozowski Lucjan (WUBP Bydgoszcz), Piotrowski (imię nieustalone) (dowódca plutonu egzekucyjnego), Szukuć Jan (WPR Bydgoszcz).
26.03.1953 został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na sesji wyjazdowej w Toruniu. Witold usłyszał wyrok: kara śmierci, utrata praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze oraz przepadek mienia. Skazany został przez komunistyczny sąd w składzie: przewodniczący-Różański Roman, sędziowie – Łabaziewicz Włodzimierz, Zborowski Jan, prokurator: Ryba Marian (WPR Bydgoszcz).
Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski.
Naszego Bohatera zamordowano 22.09.1953 roku w Bydgoszczy.
26.06.1991, na wniosek żony, wyrok unieważniono.
Warto dodać, że “Wiktor” używał w konspiracji także fałszywych danych:
Retmańczyk Julian, Zgorzelski Witold, Zakrzewski Stanisław.
Cześć i Chwała Bohaterom !!!
a
Adnotacja Autora: Źródła poniżej.
a
