Pamięć To Twarda Skała!
28 czerwca 1956 roku poznańscy robotnicy wyszli na ulicę zaprotestować przeciwko złym warunkom pracy, nędznym zarobkom i niskiemu poziomowi życia. W mieście rozgorzały walki, które stopniowo nabrały charakteru powstania. Podobnie jak powstańcy warszawscy, demonstranci użyli butelek z benzyną i zdobytej broni palnej. Młode dziewczyny z biało-czerwonymi opaskami na rękawach udzielały pomocy rannym, same siebie nazywając powstańczą służbą medyczną.
Gdy milicja, UB i KBW cofały się pod naporem bohaterskich Robotników, komunistyczna władza rzuciła na ulice Poznania oddziały regularnego wojska – łącznie 10 tys. żołnierzy oraz ponad 350 czołgów. Z taką siłą trudno było walczyć i zwyciężać.
Poznański Czerwiec ’56 był pierwszym wielkim buntem robotniczym w dziejach PRL. Po nim nastąpiły kolejne – w 1970, 1976 i 1980 roku.
Robotnikom Poznania – Sława i Cześć!!!
BP
